Anna J. Szepielak "Zamówienie z Francji"

Ewa to młoda fotograficzka, wciąż poszukująca swojego miejsca na ziemi. Pewnego dnia niespodziewanie dostaje od szefa świetne zlecenie, ma zrobić zdjęcia do folderu reklamowego kwiaciarni „ U Flory” w słonecznej Prowansji. Eliza - przyszła właścicielka kwiaciarni - zabiera ją do Francji i przedstawia swojej babce Konstancji, która rządzi wielopokoleniową rodziną według tradycji i zasad wprowadzanych od wieków przez kolejne dziedziczki. W ten sposób Ewa wplątana zostaje w historię starego rodu, w którym główną rolę zawsze pełniły kobiety…

... Otworzyła krem, nabrała na palec odrobinę nawilżającej substancji, spojrzała w lustro i zamarła z podniesioną ręką.

W zwierciadle zobaczyła siebie, jak co wieczór: bez makijażu, z nieco rozczochranymi jasnymi włosami i różowymi policzkami, lecz dziś zatrzymała wzrok na tej części swojej twarzy, której nigdy nie lubiła i która wpędzała ją w kompleksy przez całe lata – na swoich oczach.
Tylko że dziś zobaczyła coś, na co nie mogła zwrócić uwagi jeszcze wczoraj – z lustra patrzyły na nią niezwykłe, bystre, błyszczące wewnętrznym ogniem oczy prababki Aleksandra; zielone, kocie oczy czarownicy..

Na początek małe marudzenie... dlaczego ta okładka jest błyszcząca? o wiele ładniejsza byłaby matowa ;)

A teraz przejdę do rzeczy... Warto było zakupić i przeczytać "Zamówienie z Francji". Książka jest niesamowicie wciągająca, zaczęłam czytać wieczorem i skończyłam o 2 w nocy, nie mogłam się oderwać. Ewa młoda fotografka dostaje tytułowe zamówienie z Francji i jedzie do pięknej Prowansji gdzie ma robić zdjęcia Kwiaciarni Flory. Poznaje całą niezwykłą rodzinę Elizy, swojej zleceniodawczyni, która od pokoleń mieszka w wielkim domu, gdzie całe trzecie piętro stanowi galeria przodków. Niezwykłe są wzajemne relacje tej rodziny, od pokoleń panuje matiarchat i głową rodziny stają się kolejne dziedziczki. Ewa odkrywa niesamowite elementy historii przodków i osobiście mam lekki niedosyt i liczę na to że w tej kwestii zostanie zaspokojony następną pozycją Pani Szepielak. Jest również wątek miłosny... i tutaj gratka dla niepoprawnych romantyczek, Gerard o wyglądzie Pana Wołodyjowskiego, mówiący polszczyzną zaczerpniętą z Trylogii i "Nad Niemnem" (Nauczyciel języka polskiego Gerarda był miłośnikiem Sienkiewicza ;)).

Książka ma w sobie coś magicznego i tajemniczego co nie pozwala się od niej oderwać. Debiut pani Szepielak bardzo udany i już nie mogę się doczekać kolejnych powieści, które wyjdą spod jej pióra.